Ang Simula

Ni Rhealyn T. Naldoza

Ang liwanag ay napapalitan na ng dilim. Araw ay nagpapaalam na at ang buwan ay paparating na kumakaway kasama ang mga bituwin.Nakatingin sa kawalan ang isang babaeng nakaupo malapit sa bintana. Ang mga mata'y namamaga at pisngi niya'y namumula, patuloy na umaagos ang luha. Inaalala ang lahat kasabay sa pagsusulat.
pribado nitong paaralan bago papasok sa kanyang unibersidad na pinapasukan at siya rin ang susundo sa uwian. Nang minsa'y papauwi na sila, nagreklamo
si Chelai na nagugutom raw siya. Kaya, nang may nakita silang nagbebenta ng bananacue ay bumili sila. Sa kasunod na mga araw, naging madalas na ang
pagbili nila ng bananacue tuwing umuuwi sila. Laging nagtatabi ng pera ang kanyang ate upang makakabili sila. Isang araw, habang sila'y kumakain, may lumapit
na batang pulubi at nagmamakaawang humihingi ng pagkain. Halos kakakagat pa lang ni Sassy sa kanyang pagkain ngunit ibinigay na lang niya ito.
Sassy sa kapatid.
siya ng buto upang makatulong sa pagtustos sa kanilang gastusin sa bahay lalo na't pumanaw na ang kanilang ama noon nakaraang taon. Siya ay nakapokus
na lamang sa kanyang trabaho at kadalasan, gabing-gabi na siya kung umuwi dahil sa pagtodo kayod. Sa kabilang banda, si Chelai naman ay nasa sekondarya
na. Inilipat siya sa pampublikong paaralan upang mas mabawas-bawasan ang kanilang gastusin. Sa paglipas ng ilang buwan, napansin ni Chelai na hindi na sila
nagkakaroon ng oras ang kanyang ate sa kanya o sa pamilya nila, 'di gaya ng dati. Kaya, nagtampo siya sa kanyang ate at hindi ito kinakausap sa mga sumunod
na araw.
kaarawan ni Chelai. Ang mesa ay puno ng handa: cake, spaghetti, salad, at marami pa. Ngunit ang nagdiriwang ng kanyang kaarawan ay nakasimangot. Lingon
ng lingon sa mga sasakyang dumadaan, nagbabakasakaling may bababa at tila may hinihintay na dumating. Ang lahat ay nag-aalala.
lahat ay napalingon sa kanyang ate na may ngiti sa labi. Ngunit sa hindi inaasahan at hindi magagandang pagkakataon, tumilapon ang regalo at nagulat ang lahat.
Ang lakas ng busina ng sasakyan. Bumilis ang takbo ng puso ni Chelai at parang dumikit ang kanyang mga paa sa kanyang kinatatayuan. Tumigil ang oras at nawala
siya sa kanyang sarili.
paligid at nakita ang kanyang nanay na nakatingin sa kawala na tila malalim ang iniisip, namamaga ang mata. Bigla niyang naalala ang nangyari bago siya napunta
sa kamang iyon.
nila ang kanilang mga gamit, nagsalita ang kanyang nanay kay Chelai.
sa atin. Hindi ibig sabihin na nawala ang iyong ama at ate ay wakas na ng lahat kundi ito'y simula lamang ng lahat. Ang simula upang magpatuloy sa bagong buhay."

"Ate, samahan mo 'ko please. Natatakot kasi ako sa mga aso diyan sa kanto", pagpupumilit ni Chelai sa kanyang ate.

"Sige na Sassy, samahan mo na 'yang kapatid mo. Iwan mo nalang muna 'yang ginagawa mo", pagkukumbinsi ng kanilang nanay kay Sassy.

"Oo na, sasamahan na kita", sagot ni Sassy.

Sinamahan ni Sassy si Chelai bumili doon sa may tindahan. Kinabukasan ay lunes at tulad ng nakagawian, ihahatid ng kanyang ate si Chelai sa

"Ang taong mapagbigay ay may mas malaking matatanggap ngunit hindi ako naghahangad ng kabayaran sa pagbibigay ko ron", bulong na sabi ni

Paglipas ng apat na taon, nakapagtapos sa pag-aaral si Sassy. Natapos niya ang kolehiyo at agad naman itong nagkaroon ng trabaho. Nagbabanat

Napansin naman ito ng kanyang ate at tinanong si Chelai,"Anong problema Chelai? Galit ka ba sa 'kin?".

"Ewan ko sa'yo!", galit na sagot ni Chelai sabay pasok sa kwarto niya.

Sinundan siya ng kanyang nanay sa kanyang kwarto.

"Chelai, buksan mo 'tong pinto. Makikinig ako sa'yo", wika ng kanyang nanay.

Binuksan niya ang pinto at tinanong siya ng kanyang nanay,"Anong problema? Nagtatampo ka sa ate dahil wala na siyang oras para sa atin?".

"Opo, nay. Namimiss ko po ang dating kami, dating tayo", wika ni Chelai.

"Intindihin mo na lang ang ate mo. Nagtatrabaho siya para naman sa'tin, para sa'yo, sa pag-aaral mo", pagpapaliwanag ng kanyang nanay.

Isang araw, punong-puno ng mga balloons ang bahay nila. Maraming tao ang pumupunta at lahat ay masaya. Ipinagdiriwang ang ikalabing-tatlong

"Chelai, anong problema? Bakit malungkot ka?", tanong ng isa niyang kaibigan.

"Ah, wala 'to", pagsisinungaling niya.

May dumaan na jeep at huminto ito. May bumaba na nagbigay liwanag sa malungkot na mukha ni Chelai.

Napangiti siya ng abot tenga at sumigaw,"Ate!!!".

Nasa harap ng kanilang bahay ang kanyang ate, may dalang malaking regalo. Ngumiti ang kanyang ate nang marining niya ang sigaw ni Chelai. Ang

Kasunod ay natagpuan nalang niya ang kanyang sarili na nakahiga sa isang kamang maputi na kung iisipin niya'y hindi niya kama. Tiningnan niya ang

"Hindi maaari!", sigaw niya sabay iyak.

Nilapitan siya ng kanyang nanay at niyakap habang umiiyak silang dalawa.

"Magiging maayos din ang lahat sa paglipas ng panahon, anak", bulong ng kanyang nanay.

Kalaunan, pagkatapos ng libing ay nagkaroon sila ng bagong kapaligiran. Lumipat sila ng bagong tirahan kung saan mas mura ang upa. Habang nilalagay

"Anak, ang lahat ng pangyayari ay may dahilan. Ang kailangan lang ay ang pagtanggap sa kung anuman ang hatid ng ihip ng hangin

Bilang pangwakas sa isinusulat ni Chelai, isinulat niya; Ito ang kwento ng buhay ko.