Ang mapagkumbabang Prinsipe
 Ni Napoleon D. Cinco

Sa isang kaharian na tinitirhan ng ntatlong prisipe at isang hari. Ang tatlong prinsipe ay maagang naulila sa kanilang ina nang iluwal niya ang hul nilang kapatidkaya sinisisi nila ang kanilang bunsong kapatid, ginawa nila itong alipin.

Isang araw naghahanda ang buongpalasyo dahil may darating na bisita galing sa ibang palasyo at kasama nila ang pinakamagandang prinsesa sa kanilang kaharian.

            “Kunin mo nga ‘yung susuutin ko mamaya, plansyahin mo na rin para maganda tignan”, sabi ng isang prinsipe sa bunso nilang kapatid.

            “Puansan mo rin ang sapatos ko para makintab pagdating ng prinsesa”, utos naman ng pangalawang prinsipe sa bunsong kapatid.

Pagdating ng prinsesa ay agad sinalubong ng dalawang prisipe ang prinsesa. Nang kumakain na sila, ang bunso nilang kapatid ay patagong tinitignan ang kagandahan ng prinsesa, pero nang makita siya ng  prisesa ay agad siyang umalis.

            “Pwede po ba akong mamasyal sa palasyo n’yo?”, tanong ng prinsesa sa hari.

            “Oo naman. Tawagin mo lang kami kung may kailangan ka”, sagot ng hari.

Agad n’ya itong hinanap at nakita n’ya sa isang sulok na nag-iisa.,

            “Ano ang ginagawa mo dito?”, tanong ng prinsesa sa prinsipe.

            “Nakakahiya naman po kung pupunta ako doon sa loob na ganito ang  itsura ko”, sagot ng prinsipe.

            “Sino ka ba?”, tanong ng prinsesa sa prinsipe.

            “Ako ang bunsong kapatip ng dalawang prinsipe sa loob”, sagot ng prisipe.

            “Bakit hindi ka nakapaghanda?”, tanong ulit ng prinsesa sa prinsipe.

            “Ginawa kasi nila akong alipin kasi namatay ang ina naming nang iluwal niya ako”, sagot naman ng prisipe.

Habang nag-uusap sila ay napagisipan ng prisipe na aliwin ang prinsesa. Naglaro sila ng naglaro hanggang sa hindi na namalayan ng prinsesa na uuwi na pala sila.

            “Ay! Uuwi na pala kami. Sa susunod ulit, ang saya mo palang kasama”, sabi ng prinsesa.

            “Sige, salmat sa pagdalaw”, sabi ng prinsipe.

Mula noon ay parati na silang nagsasama. Makalipas ang ilang taon ay nahulog na ang loob ng prinsipe sa prinsesa, gayon din ang prinsesa sa prinsipe.

Nang nag-asawa na ang kanyang mga kapatid ay kinuha na nila ang kanilang mga mana.

Makalipas ang labing-limang taon ay nagdisisyon na rin ang bunsong prinsipe na magpakasal sa prinsesa. Pero hindi gaya ng kanyang mga kapatid na kinuha ang kanilang mana.

Isang araw ay nagkasakit ang kanilang ama sa puso at dahil sa katandaan ay hindi n’ya ito nakayanan. Wala kahit isa sa kanyang mga kapatid ang tumulong sa pagpapalibing sa kanilang ama kaya sa kanya napunta lahat ng kayamanan ng kanilang ama.

Makalipas limang taon ay bumalik ang dalawa n’yang kapatid dala ang kanilag mga asawa na nagmamakaawa na patuluyin sila sa kaharian dahil naubos na ang kanilang pera.

            “O, bakit kayo naparito?”, tanong ng bunsong kapatid sa kanyang dalawang kapatid.

            “Pwede ba kaming makituloy sa palasyo?”, pakiusap ng dalawang kapatid sa kanilang bunsong kapatid.

            “Bakit hindi? Bahay natin ‘to, pasok na kayo”, sabi ng bunsong prisipe.

Hangang-hanga ang dalawa n’yang kapatid dahil sa lahat ng pasakit at hirap na binigay sa kanya ng kanyang mga kapatid ay nakuha pa n’ya itong tanggapin.